ΚΕΡΔΟΣ ΙΣΟΝ ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ (video)

«Ένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν στην προπαγάνδα τους οι καπιταλιστές, τα αστικά κόμματα και οι εργατοπατέρες, για να νομιμοποιήσουν στις εργατικές συνειδήσεις το νέο πετσόκομμα στους μισθούς, είναι ότι η μείωσή τους θα συμβάλει στη συγκράτηση θέσεων εργασίας, ότι οι χαμηλότεροι μισθοί θα αποτελέσουν κίνητρο για να γίνουν επενδύσεις και άρα να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Η αφετηρία όλων είναι ότι ο εργάτης αποτελεί κόστος για τον εργοδότη κρύβοντας ότι, στην πραγματικότητα, ο καπιταλιστής τίποτα δικό του δε δίνει στον εργαζόμενο για να του "κοστίζει". Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Ο μισθός του εργαζόμενου είναι μέρος μόνο της αξίας που παράγει δουλεύοντας, μέρος της δουλειάς του, το υπόλοιπο είναι η υπεραξία που αποσπά από την εργασία του ο εργοδότης.

Η ανεργία χρήσιμη στους καπιταλιστές

Για το αν η μείωση στους μισθούς φέρνει και μικρότερη ανεργία, το πρακτορείο "Bloomberg" έγραψε την περασμένη βδομάδα: Η Ελλάδα έχει "τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας" και "το κόστος εργασίας έχει αυξηθεί πολύ πιο γρήγορα τα τελευταία χρόνια από ότι στη Γερμανία και τον υπόλοιπο πυρήνα του ευρώ". Συνεπώς, αυτό που χρειάζεται, είναι "να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα πιο βάναυσα: Με την περικοπή των μισθών, η οποία με τη σειρά της απαιτεί επίμονα υψηλό ποσοστό ανεργίας για την καταστολή της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων". Να, λοιπόν, πώς η ανεργία είναι χρήσιμη στον καπιταλιστή και στο κράτος του. Κραδαίνοντας τους δείκτες της, που σκαρφαλώνουν σε συνθήκες κρίσης, φοβερίζουν τους εργαζόμενους ότι αν δεν αποδεχτούν να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, θα προστεθούν κι αυτοί στις στρατιές των ανέργων. Άρα, γίνε δούλος για να έχεις δουλειά.

Λύση στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής

Μείωση των μισθών σημαίνει βάθεμα της εκμετάλλευσης συνολικά για την εργατική τάξη, αφού μεγαλώνει το κλεμμένο κομμάτι της υπεραξίας και ταυτόχρονα ο ένας μισθός μοιράζεται σε ενάμιση ή και δύο εργαζόμενους. Ανάλογο αποτέλεσμα έχει και η γενίκευση της μερικής και των άλλων ελαστικών μορφών απασχόλησης, που επίσης αποτελούν παράγοντα έντασης της εργασιακής εκμετάλλευσης. Μόνο η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, με ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων προς όφελος του λαού, μπορούν να εξαλείψουν την ανεργία, να εξασφαλίσουν μισθούς και δικαιώματα για όλους, στο ύψος των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών. Αυτό απέδειξε περίτρανα ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, επιβεβαιώνοντας την ανωτερότητά του».

(από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)